Çaldıran savaşı iki Türk Oğuz devleti olan Osmanlı ve Safevi hanedanları arasında gerçekleşen bir savaştır. Savaş sonunda Osmanlılar zafer kazanarak Doğu Anadoluda Safevi egemenliğine son verdiler.
Şah İsmailin Doğu Anadoludaki Kızılbaş Türkmenlerin desteği ile kurduğu devletin güçlenmesi Şehzade Selimde rahatsızlık doğuruyordu. Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgesindeki Türkmen aşiretleri Şah İsmaili kendi padişahları olarak görmekteydiler. Türkcenin hakim bir dil olduğu ve Türkmen aşiret beylerinin devletin en yüksek mertebelerine çıkabildiği yani devleti yönettiği Safevi sarayı bu özelliğine göre devşirme sistemine dayanan Osmanlıya nazaran Türkmenler için daha cazipti. Sultan II Bayazitin sınırlarında güçlü bir Türkmen devletinin kurulmasına sessiz kalması Osmanlı saray erkanını ve ordunun önemli gücü olan yeniçerileri yavaş-yavaş şehzade Selime yöneltmekteydi. İkinci hususta Safevi devletinin Şii olmasıydıki Osmanlı Sünni üleması Safevileri tehdit olarak görmekteydiler.
Sultan Selim tahta çıktıktan sonra Safevilere karşı sefere çıktı. 1514 yılında Güney Azerbaycandaki (İran) Çaldıran bölgesinde iki ordu karşılaştı. Safevilerin esas savaş gücü Türk devletlerinin neredyse hepsinde olan süvari kuvvetleri (Türkmen süvarileri) , Osmanlılarınsa yeniçerile idi. Safevi suvari kuvvetlerinin Osmanlı suvarilerini bozguna uğratmasına rağmen Osmanlı topları ve tüfeklerle silahlanmış Osmanlı yeniçerileri Safevi süvari gücünü dağıttı.
Savaş sonucunda Safevi egemenlik alanı daraldı. Sultan Selim kendisine karşı çıkan Türkmen aşiretleri yerine kürt aşiretlerine Doğu ve Güneydoğu Anadoluda ayrıcalıklar verdi. Bu sayede Safevi toprakları olan Azerbaycan ve İrana göçen Türkmen aşiretleri yerlerini kürt aşiretlerine bıraktı ve Doğu ve Güneydoğu Anadolunun etnik yapısı şekillendi.
